Baju Sanding Kami: Seperti yang Kami Impikan

Salam dan hai

Teringat pos tentang baju nikah saya dulu yang bertajuk "Baju Nikah Saya-TIDAK SEPERTI YANG DIIMPIKAN"

Tak mahu bagi kejutan macam tu lagi. Walaupun post tu menyebabkan trafik blog saya meningkat mendadak dua kali ganda daripada biasa.

Jadi kali ni, post baju sanding saya bertajuk : Baju Sanding Kami: Seperti yang Kami Impikan.

Daripada minggu lepas, sudah berjanji dengan vendor nak jumpa untuk fitting.

Perasan: berdebar-debar.

Saya paling takut kalau abang tu terlupa yang saya tak mahu satin, tapi nak songket. Tapi tak mahu songket tabur, tapi songket penuh. Saya takut kalau abang tu salah buat design yang saya nak. Saya takut kalau abang tu pergi pilih warna kuning yang bukan daripada skima warna yang saya nak.

Memang patut saya risau tentang semua tu. Pasal memang kerja gila bila saya dan D setuju tanpa tengok apa-apa lakaran daripada abang tu. Tanpa tengok dan pegang contoh warna yang kami nak. Saya tak peduli manik macam mana dia nak jahitkan. Kami serahkan bulat-bulat pada abang tu. Pasal masa tu, malas nak fikir apa. Asal ada baju songket warna kuning, selesai.

Memang setuju pakai mulut.

Redha sahaja.

Akhirnya;

Masa sampai kedai, abang tu tunjuk satu baju ni, katanya baju saya. Saya sudah "Arhh, apasal lak salah warna ni!" tapi saya senyum sahaja. D pun turut ngusik kata tu baju saya. Saya monolog dalaman "Arh, takkan la abang ni pilih warna ni. Aku kata kuning! Ini oren van sekolah!"

Kemudian, taaddaa~~ abang tu bawa baju lain. Sengaja dia nak usik saya rupanya!

Kuning!!! Lompat juga saya kat sana! Serius, saya lompat.

Alhamdulillah.

Sangat suka.

Tak perlu nak huraikan.

Cukup kata, kami cukup syukur untuk semuanya.

Sangat-sangat syukur, takdir bawa kami kepada dia. Dia memang bukan pilihan pertama kami. Tapi selepas pilihan pertama tak dapat penuhi permintaan kami, seperti mana jodoh, takdir bawa kami kepada dia.

Nak intai sikit?

Boleh. Nah. Tapi ni tangkap pakai kamera telefon, warna tak makan dalam gambar pula, tapi kamera pembantu abang tu, gambar nya cantik. Serius, masa ni, memang amat segan pasal kedai abang tu, orang lalu lalang boleh nampak. Dah jadi hal bila orang lalu lalang tu pun turut amik gambar. Gila segan!!! Tak rasa cam artis. Rasa cam dalam zoo pulak.


Belakang saya tu la, baju yang abang tu usikkan, kata tu saya punya!!

Secara keseluruhan, baju saya adalah gabungan lace dan songket penuh. Pakai songket pasal tu impian ibu saya, yang hari-hari brainwash saya agar saya setuju pakai songket. Hihi. Songket didalam saya pilih jadikan dress, kain payung. Lace disarung diluar, berbutang dihadapan baju.

Manik dan sebagainya, semua memuaskan hati saya pasal saya tak mahu manik terlalu sarat atau warna manik terlalu kontra daripada tanah songket pasal saya nak songket itu yang menonjol, berbanding manik. Cukup manik tu tambah seri pada songket saya, memadai.

Memang kena kecikkan banyak bahagian pasal terlalu longgar untuk badan saya yang tiba-tiba terkurus ni. Kain dibahagian bawah kena tambah lace lagi pasal bila duduk, terus senteng. Tudung pun tengah tunggu abang tu buatkan.

Penampilan saya nanti, memang akan cukup ringkas. Tiada rantai pasal saya tak mahu rantai bersaing dengan manik dibaju dan dibahagian leher. Kain tidak keterlaluan meleret pasal saya serik baju nikah saya, kainnya amat meleret, susah berjalan. Kasut pun, simple seperti yang saya mahukan, asal selesa.

Semua sederhana sahaja. Kami kan Raja Sehari berhati rakyat ;p Baru la puas dapat ke hulu hilir berjumpa dengan tetamu.

Sekarang, sedang memikirkan mahukan tiara atau tidak kerana manik di kepala saya sudah berat. Tapi, bergolak fikir, bila lagi nak pakai tiara.

Belum putuskan. Masih berfikir-fikir.

Oh ya, selepas puas hati fitting (iye, memang kena outer banyak sangat pasal saya dah hilang berat badan tanpa kerelaan), abang tu cadangkan pergi ke kedai atas untuk beli brooch nak letak kat tengkolok D dan beli butang baju melayu sekali. Dia minta pembantu dia temankan kami.

Maka bertiga la ke kedai aksesori diatas beli barang D. Pilih punya pilih, masa nak membayar, rupanya kakak tu kasi diskaun 50%. Serius, terkejut. Diskaun tu diberi pasal abang tailor tu.



Alhamdulillah. Boleh jadikan koleksi letak kat almari perhiasan.

Syukur berganda-ganda hari ini.

Siapa abang ni? Nanti, selepas saya selamat amik baju daripada dia, saya akan masukkan lebih banyak gambar dan maklumat tentang abang ni.

Nota 1: Terima kasih Nity pasal ko yang cadangkan abang ni kat aku!

Nota 2: Sila tolong kawan saya, si Reen ni!!

Nota 3: Siapa lagi B2B yang dah bagikan alamat tapi masih belum dapat kad? Sedikit risau ni! Ikutkan dalam rekod excel saya, semuanya telah saya pos. Untuk Ira Amira dan Zulaina, insyaAllah kad saya poskan esok ya. Kuku panjang, saya masih menunggu alamat kamu tau.

6 Oktober 2010